Życzenia Wielkanocne A.D. 2017

W Roku Św. Brata Alberta;
w Trzechsetną Rocznicę Matki Bożej Częstochowskiej
i w 100-lecie Matki Bożej Fatimskiej,
gdzie zawołaniem obecnego Roku 2017 są słowa „Idźcie i Głoście”.

W tych wydarzeniach Kościoła płyną życzenia wielkanocne
od ołtarza Chrystusa Króla dla wszystkich parafian i ludzi dobrej woli.
Każdy z nas już nie pierwszy raz zatrzymuje się w tych dniach przy pustym grobie,
aby rozważać największy cud w historii świata,
jakim jest Zmartwychwstanie Chrystusa.
Niech Maryja Panna nasza Częstochowska i Fatimska,
jako cichy i jedyny świadek tej wielkiej Tajemnicy
pomaga nam na nowo uwierzyć w Tego,
który umarł i zmartwychwstał dla zbawienia każdego z nas.
Niech Maryja będzie jedyną Przewodniczką na drogach wiary.
Niech wyjedna nam pogodę ducha,
której nie zdoła zniweczyć żaden lęk tych,
którzy próbują zamazywać nam tę radość płynącą z pustego grobu
i swoim zachowaniem i językiem nienawiści
żyją dzisiaj tak jakby Boga nie było.
„Chrystus prawdziwie zmartwychwstał”
Niech ta wiara i radość nigdy nie gaśnie w sercach parafian i ludzi dobrej woli.

 Jako duszpasterze i rada parafialna
życzymy wszystkim dobrych, 
spokojnych i błogosławionych 
Świąt Wielkanocnych
„Szczęść Boże”.

Wielka Sobota

Bogata liturgia Wigilii Paschalnej, stanowiącej centralny fragment Triduum, składa się z czterech zasadniczych części. Obchody zmartwychwstania Jezusa Chrystusa rozpoczynają się po zapadnięciu zmroku. Tym silniejszą wymowę zyskują obrzędy tzw. lucernańum, czyli liturgia światła. Przed kościołem rozpala się ognisko, którego płomienie zostają poświęcone przez kapłana, ubranego w białe, radosne szaty. Następnie trzeba przygotować dużą, wielkanocną świecę, sporządzoną z prawdziwego wosku — tzw. paschał. Wypowiadając słowa: „Chrystus wczoraj i dziś. Początek i koniec. Alfa i Omega. Do Niego należy czas i wieczność. Jemu chwała i panowanie przez wszystkie wieki wieków" — kapłan żłobi na świecy znak krzyża lub wytycza pięć punktów, umieszczając w nich duże gwoździe, symbolizujące pięć ran Jezusa. Na paschale widnieją również litery A i ?, (alfa i omega) oraz data roczna. Zapalenie paschału, oznaczającego osobę Chrystusa, czyli Światłość Świata, uzmysławia nam raz jeszcze, że dokonała się Pascha, przejście (łacińskie transitus) z mroku do jasności, ze śmierci do życia. W uroczystej procesji paschał zostaje wniesiony do świątyni i umieszczony w ozdobnym świeczniku. Po trzykrotnym śpiewie kapłana: „Światło Chrystusa" i odpowiedzi wiernych: „Bogu niech będą dzięki" — zgromadzeni mogą zapalić swe świece od świętego płomienia. Liturgia światła kończy się odśpiewaniem tzw. Orędzia Paschalnego (łacińskie Exsultet), czyli modlitwy dziękczynno-uwielbiającej, która wysławia łaskę zbawienia.

 

Liturgia słowa Wigilii Paschalnej jest wyjątkowo rozbudowana. W pełnej wersji składa się ona z dziewięciu czytań, przeplatanych psalmami i modlitwą. Pierwsze siedem czytań wyjęte jest ze Starego Testamentu. Przypominają one ważne momenty w całej historii zbawienia. Śledzimy zatem opis stworzenia świata (Rdz 1,2-2,2), zachowanie Abrahama, od którego Bóg zażądał ofiary z syna (Rdz 22,1-18) oraz przejście przez Morze Czerwone (Wj 14,15-15,1). O wielkiej miłości Boga, zawarciu przymierza i skuteczności słowa Bożego mówią urywki Księgi proroka Izaja-sza (Iz 54,4a,5-14 i Iz 55,1-11). Fragment Księgi Barucha zawiera pouczenia, których respektowanie zapewnia pokój na wieki (Ba 3,9-15.32-4,4). Cykl czytań starotestamentowych kończy się Bożą obietnicą oczyszczenia i przemiany człowieka: „I dam wam serce nowe i ducha nowego tchnę do waszego wnętrza, odbiorę wam serce kamienne, a dam wam serce z ciała" (Ez 36,16-17a.l8-28). W tym momencie zapala się światła na ołtarzu, uderza w dzwony, celebrans intonuje hymn Chwała na wysokości Bogu. Następujące potem czytanie z Listu do Rzymian, zwane Epistoły, poucza o tym, że chrzest zapewnia wiernym uczestnictwo w śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa (Rz 6,3-11). Po radosnym Alleluja, odśpiewanym po raz pierwszy od czterdziestu dni, wysłuchujemy tzw. Ewangelii o pustym grobie (Łk 24,1-12 albo Mt 28,1-10 lub też Mk 16,1-7). Liturgię słowa zamyka homilia.

 

Kolejna, trzecia już część uroczystości Wigilii Paschalnej, poświęcona jest tajemnicom sakramentu chrztu. Liturgię chrzcielną otwiera odśpiewanie Litanii do Wszystkich Świętych, podkreślającej jedność całego Kościoła. Celebrans poświęca wodę chrzcielną — tradycja zaleca, aby dokonało się to przy włożeniu paschału do naczynia z wodą; tekst błogosławieństwa przypomina odradzającą moc wody. Teraz dokonać można obrzędów chrztu — pierwotny Kościół udzielał tego sakramentu tylko w czasie Wigilii Paschalnej. Na pamiątkę dawano neofitom zastygłe krople wosku spływającego z paschału; później z wosku wyrabiano medaliki z wyobrażeniem baranka — tzw. agnuski. Wszyscy zgromadzeni w świątyni odnawiają przerzeczenia chrzcielne: wyznają swą wiarę i wyrzekają się szatana. Zostają oni również pokropieni wodą święconą. Liturgię chrzcielną kończy modlitwa wiernych.

 

Przebieg liturgii eucharystycznej nie odbiega w swym zasadniczym kształcie od typowego toku mszy świętej. Uroczystości Wigilii Paschalnej ukoronowane są komunią i uroczystym błogosławieństwem; słowa rozesłania wzbogaca się o dwukrotne, kunsztowne w melodii Alleluja. Ostatnim akcentem jest wezwanie do udziału w procesji rezurekcyjnej. 

Źródło: www.opoka.org.pl

---

Wielki Piątek

Wielki Piątek poświęcony jest przeżyciom, związanym z męką i śmiercią Chrystusa. Podobnie jak w Środę Popielcową katolików obowiązuje zachowywanie ścisłego postu. Przekazy ewangeliczne pieczołowicie opisują poszczególne etapy ofiary Syna Bożego. Jezusa, wskazanego pocałunkiem Judasza, pojmano nocą w Ogrodzie Oliwnym i przyprowadzono najpierw do Annasza — niezwykle wpływowego człowieka, który był teściem arcykapłana o imieniu Kajfasz, a wcześniej sam przez wiele lat sprawował tę funkcję. Po krótkim przesłuchaniu odesłano Jezusa do Kajfasza. Wczesnym rankiem Sanhedryn, czyli rada kapłanów, starszyzny i uczonych w Piśmie, uznał winę Chrystusa: „Stwierdziliśmy, że ten człowiek podburza nasz naród, że odwodzi od płacenia podatków Cezarowi i że siebie podaje za Mesjasza-Króla" (Łk 23,2). Oskarżenie to przedstawiono Piłatowi, który jako namiestnik cesarza Tyberiusza sprawował rządy nad Idumeą i Samarią. Piłat próbował uwolnić Chrystusa, nie dostrzegając w Nim rzeczywistej winy. Dowiedziawszy się, że Chrystus pochodzi z Galilei, odesłał Go do zarządzającego tą krainą Heroda Antypasa. Herod również uchylił się od rozstrzygnięć. Piłat zaproponował więc, aby w myśl starej tradycji świątecznej uwolnić jednego z uwięzionych przestępców; podburzony tłum zażądał wolności dla złoczyńcy Barabasza. Obawiając się posądzenia o brak lojalności, namiestnik cesarski wydał wyrok śmierci na Chrystusa. Po trudach drogi na Golgotę ukrzyżowany Bóg-Człowiek skonał — dopełnił swej misji. Tego samego dnia został złożony w grobie.

Wielki Czwartek

Liturgia eucharystyczna Wielkiego Czwartku upamiętnia moment ustanowienia Najświętszego Sakramentu — przeistoczenia chleba i wina w Ciało i Krew Chrystusa. Ewangelia według św. Łukasza tak opisuje owo wydarzenie: „Następnie wziął chleb, odmówiwszy dziękczynienie połamał go i podał mówiąc: «To jest Ciało moje, które za was będzie wydane: to czyńcie na moją pamiątkę!" Tak samo i kielich po wieczerzy, mówiąc: «Ten kielich to Nowe Przymierze we Krwi mojej, która za was będzie wylana»" (Łk 22,19-20). Prawo składania ofiary w imieniu społeczności wiernych Jezus przekazał apostołom i ich następcom; w ten sposób ustanowiony został także sakrament kapłaństwa. Słowa konsekracji, wypowiadane przez kapłana w czasie każdej mszy świętej, posiadają moc sprawczą. Na ołtarzach całego świata ponawiany jest cud Eucharystii. Dopełniają się również zapowiedzi Starego Testamentu. Ofiara w postaci chleba i wina nawiązuje do izraelskiej uczty paschalnej. Podobnie jak krew baranka ocaliła domy żydowskie od dotknięcia śmierci, tak i Krew Chrystusa chroni wierzących przed wieczną zatratą. Analogię tę podkreśla sąd Jana Chrzciciela o Chrystusie, zapisany w Ewangelii według św. Jana: „Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata" (J 1,29).

Baranek Wielkanocny

MIĘDZYPRZEDSZKOLNY KONKURS PLASTYCZNY

„BARANEK WIELKANOCNY” – 06.04.2017 r.

Nasze Przedszkole zorganizowało konkurs plastyczny pt.: „Baranek Wielkanocny” dla wszystkich Przedszkoli z terenu Parafii Chrystusa Króla na os. Gotyk. W konkursie wzięło udział 7 przedszkoli:
Niepubliczne Przedszkole „Kubuś” - (dwie grupy)

- Prywatne Przedszkole NR 1 -  (dwie grupy)
- Przedszkole Publiczne Parafii Chrystusa Króla im. Jana Pawła II w Krakowie - (dwie grupy)
- Przedszkole Prywatne „Dorotka” z oddziałami integracyjnymi -  (pięć grup)
- Przedszkole Artystyczne „Marzenie”  (trzy grupy)
- Przedszkole Samorządowe NR 66 (trzy grupy)
- Przedszkole „Bajkowy świat”  (jedna grupa)

Do konkursu zostało zgłoszonych 18 prac, wykonanych przez 18 grup przedszkolnych. Wszystkie były piękne, wyjątkowe i bardzo pomysłowe.(...)
Uroczyste rozstrzygnięcie odbyło się w kościele parafialnym, na które przybyły grupy przedszkolne wraz z Nauczycielami. Spotkanie w kościele rozpoczął Ksiądz Proboszcz serdecznie witając wszystkich. Kolejnym punktem spotkania była modlitwa połączona ze śpiewem. Następnie przeszliśmy do prezentacji poszczególnych prac i wręczania nagród. Każda grupa otrzymała dyplom i nagrodę: książki, gry planszowe, czekoladowe jajeczka wielkanocne wraz z zajączkiem. Oprócz dzieci również nauczyciele otrzymali upominki - pamiątkowe podziękowania wraz ze stroikiem wielkanocnym.

Dziecięce prace – Baranki, można podziwiać na Wystawie Pokonkursowej w dniach od 6 kwietnia do 12 kwietnia 2016 r. w Kościele Parafialnym.   

(pełny tekst)

GALERIA>>>

Spotkanie opłatkowe - 06.01.2017 r.

SPOTKANIE OPŁATKOWE - 06.01.2017 R.

W  Uroczystość Trzech Króli  06.01.2017 roku po zakończonej Mszy św. o godz. 18.00, odbyło się wspólne spotkanie opłatkowe oraz kolędowanie wszystkich starszych grup parafialnych takich jak; Rada Parafialna, Żywy Różaniec Kobiet i Mężczyzn, Grupa Charytatywna, Wspólnota „Margaretki”, Akademia Złotej Jesieni, Zespół Dekoratorski, Krąg Biblijny.

Tradycyjnie spotkanie opłatkowe rozpoczęto kolędą „Wśród nocnej ciszy...”. Wysłuchaliśmy fragmentu Ewangelii, który odczytał ks. Józef. Ks. proboszcz Stanisław Wątroba, złożył  wszystkim zebranym życzenia oraz podziękował za współpracę w tworzeniu i budowaniu Kościoła duchowego i materialnego szczególnie podczas ostatniego roku, kiedy uroczyście obchodziliśmy Konsekrację naszego kościoła.

Galeria >>>