12 niedziela zwykła - informacje

Ogłoszenia duszpasterskie
na 12 niedzielę zwykłą
25.06.2017 r.
 

Nabożeństwo czerwcowe odprawimy dzisiaj o godz. 17.30, zaś w ciągu tygodnia po Mszy św. wieczornej.

Zakończenie nabożeństw czerwcowych w piątek, serdecznie zapraszamy dzieci, młodzież i dorosłych.

W sobotę na Mszę święta o godz. 7.00 zapraszamy wszystkich, którzy odprawiają pierwsze soboty miesiąca.

W przyszłą niedzielę po Mszy św. o godz. 9. 30 wzmianka tajemnic różańcowy dla kobiet i mężczyzn, serdecznie zapraszamy.

Dzieci z naszej parafii, które pójdą do I-szej Komunii świętej w przyszłym roku możemy zapisywać w zakrystii lub w kancelarii.

Przypominamy, że w czasie wakacji porządek Mszy św. w naszym Kościele nie ulega zmianie. Msze św. w niedzielę odprawiamy o godz. 8.00; 9.30; 11.00; 12.30; 18.00; zaś w tygodniu rano o godz. 7.00 i wieczorem o godz. 18.00.

Kancelaria jest czynna w poniedziałek i w czwartek od godz. 19.00 – 20.00, oraz we wtorek i w sobotę od godz. 8.00 – 9.00.

Dziękujemy za przygotowanie Kościoła na dzisiejszą niedzielę, zaś na najbliższą sobotę na godz. 8.00 do sprzątania Kościoła zapraszamy rodziny z ul. Kuźnicy Kołł. z bl. nr 23 od I-Z.

Uroczystość św. Stanisława, biskupa i męczennika

8 maja obchodzona jest uroczystość św. Stanisława, Biskupa i Męczennika.

Jest to także dzień imienin naszego Księdza Proboszcza Stanisława Wątroby. Z tej okazji pragniemy życzyć Drogiemu Solenizantowi, aby wzorem swojego Patrona wiernie kroczył za Chrystusem Królem, odważnie głosił Ewangelię i świadczył o Niej wobec tych, do których posyła Go Pan Bóg.

Ponadto Księdzu Proboszczowi życzymy dużo zdrowia, radości i sił oraz zapewniamy o naszej modlitwie, szczególnie 8 maja na Mszy Świętej o godz. 18.00.

Księże Proboszczu! Wszystkiego dobrego!

                                                                                                                                             Życzą wdzięczni Parafianie 

Uroczysta Liturgia - Galeria

Paczki dla rodzin potrzebujących

Przy naszej parafii Chrystusa Króla zawiązała się od dawna bardzo mocna "Grupa charytatywna ", która przy pomocy parafian przygotowuje na Święta Bożego Narodzenia i Święta Wielkanocne paczki dla rodzin potrzebujących.

Bardzo dziękujemy wszystkim paniom z naszej parafii pod przewodnictwem pani Danuty Miś, które tworzą grupę charytatywną oraz dziękujemy wszystkim, którzy potrafią podzielić się produktami żywnościowymi dostarczając ich do Kościoła przed każdymi świętami.
Ta forma, choć znikomej pomocy potrafi sprawić radość drugiemu człowiekowi.

Dziękuję i pozdrawiam ks. proboszcz Stanisław Wątroba

Galeria >>>

Życzenia Wielkanocne A.D. 2017

W Roku Św. Brata Alberta;
w Trzechsetną Rocznicę Matki Bożej Częstochowskiej
i w 100-lecie Matki Bożej Fatimskiej,
gdzie zawołaniem obecnego Roku 2017 są słowa „Idźcie i Głoście”.

W tych wydarzeniach Kościoła płyną życzenia wielkanocne
od ołtarza Chrystusa Króla dla wszystkich parafian i ludzi dobrej woli.
Każdy z nas już nie pierwszy raz zatrzymuje się w tych dniach przy pustym grobie,
aby rozważać największy cud w historii świata,
jakim jest Zmartwychwstanie Chrystusa.
Niech Maryja Panna nasza Częstochowska i Fatimska,
jako cichy i jedyny świadek tej wielkiej Tajemnicy
pomaga nam na nowo uwierzyć w Tego,
który umarł i zmartwychwstał dla zbawienia każdego z nas.
Niech Maryja będzie jedyną Przewodniczką na drogach wiary.
Niech wyjedna nam pogodę ducha,
której nie zdoła zniweczyć żaden lęk tych,
którzy próbują zamazywać nam tę radość płynącą z pustego grobu
i swoim zachowaniem i językiem nienawiści
żyją dzisiaj tak jakby Boga nie było.
„Chrystus prawdziwie zmartwychwstał”
Niech ta wiara i radość nigdy nie gaśnie w sercach parafian i ludzi dobrej woli.

 Jako duszpasterze i rada parafialna
życzymy wszystkim dobrych, 
spokojnych i błogosławionych 
Świąt Wielkanocnych
„Szczęść Boże”.

Wielka Sobota

Bogata liturgia Wigilii Paschalnej, stanowiącej centralny fragment Triduum, składa się z czterech zasadniczych części. Obchody zmartwychwstania Jezusa Chrystusa rozpoczynają się po zapadnięciu zmroku. Tym silniejszą wymowę zyskują obrzędy tzw. lucernańum, czyli liturgia światła. Przed kościołem rozpala się ognisko, którego płomienie zostają poświęcone przez kapłana, ubranego w białe, radosne szaty. Następnie trzeba przygotować dużą, wielkanocną świecę, sporządzoną z prawdziwego wosku — tzw. paschał. Wypowiadając słowa: „Chrystus wczoraj i dziś. Początek i koniec. Alfa i Omega. Do Niego należy czas i wieczność. Jemu chwała i panowanie przez wszystkie wieki wieków" — kapłan żłobi na świecy znak krzyża lub wytycza pięć punktów, umieszczając w nich duże gwoździe, symbolizujące pięć ran Jezusa. Na paschale widnieją również litery A i ?, (alfa i omega) oraz data roczna. Zapalenie paschału, oznaczającego osobę Chrystusa, czyli Światłość Świata, uzmysławia nam raz jeszcze, że dokonała się Pascha, przejście (łacińskie transitus) z mroku do jasności, ze śmierci do życia. W uroczystej procesji paschał zostaje wniesiony do świątyni i umieszczony w ozdobnym świeczniku. Po trzykrotnym śpiewie kapłana: „Światło Chrystusa" i odpowiedzi wiernych: „Bogu niech będą dzięki" — zgromadzeni mogą zapalić swe świece od świętego płomienia. Liturgia światła kończy się odśpiewaniem tzw. Orędzia Paschalnego (łacińskie Exsultet), czyli modlitwy dziękczynno-uwielbiającej, która wysławia łaskę zbawienia.

 

Liturgia słowa Wigilii Paschalnej jest wyjątkowo rozbudowana. W pełnej wersji składa się ona z dziewięciu czytań, przeplatanych psalmami i modlitwą. Pierwsze siedem czytań wyjęte jest ze Starego Testamentu. Przypominają one ważne momenty w całej historii zbawienia. Śledzimy zatem opis stworzenia świata (Rdz 1,2-2,2), zachowanie Abrahama, od którego Bóg zażądał ofiary z syna (Rdz 22,1-18) oraz przejście przez Morze Czerwone (Wj 14,15-15,1). O wielkiej miłości Boga, zawarciu przymierza i skuteczności słowa Bożego mówią urywki Księgi proroka Izaja-sza (Iz 54,4a,5-14 i Iz 55,1-11). Fragment Księgi Barucha zawiera pouczenia, których respektowanie zapewnia pokój na wieki (Ba 3,9-15.32-4,4). Cykl czytań starotestamentowych kończy się Bożą obietnicą oczyszczenia i przemiany człowieka: „I dam wam serce nowe i ducha nowego tchnę do waszego wnętrza, odbiorę wam serce kamienne, a dam wam serce z ciała" (Ez 36,16-17a.l8-28). W tym momencie zapala się światła na ołtarzu, uderza w dzwony, celebrans intonuje hymn Chwała na wysokości Bogu. Następujące potem czytanie z Listu do Rzymian, zwane Epistoły, poucza o tym, że chrzest zapewnia wiernym uczestnictwo w śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa (Rz 6,3-11). Po radosnym Alleluja, odśpiewanym po raz pierwszy od czterdziestu dni, wysłuchujemy tzw. Ewangelii o pustym grobie (Łk 24,1-12 albo Mt 28,1-10 lub też Mk 16,1-7). Liturgię słowa zamyka homilia.

 

Kolejna, trzecia już część uroczystości Wigilii Paschalnej, poświęcona jest tajemnicom sakramentu chrztu. Liturgię chrzcielną otwiera odśpiewanie Litanii do Wszystkich Świętych, podkreślającej jedność całego Kościoła. Celebrans poświęca wodę chrzcielną — tradycja zaleca, aby dokonało się to przy włożeniu paschału do naczynia z wodą; tekst błogosławieństwa przypomina odradzającą moc wody. Teraz dokonać można obrzędów chrztu — pierwotny Kościół udzielał tego sakramentu tylko w czasie Wigilii Paschalnej. Na pamiątkę dawano neofitom zastygłe krople wosku spływającego z paschału; później z wosku wyrabiano medaliki z wyobrażeniem baranka — tzw. agnuski. Wszyscy zgromadzeni w świątyni odnawiają przerzeczenia chrzcielne: wyznają swą wiarę i wyrzekają się szatana. Zostają oni również pokropieni wodą święconą. Liturgię chrzcielną kończy modlitwa wiernych.

 

Przebieg liturgii eucharystycznej nie odbiega w swym zasadniczym kształcie od typowego toku mszy świętej. Uroczystości Wigilii Paschalnej ukoronowane są komunią i uroczystym błogosławieństwem; słowa rozesłania wzbogaca się o dwukrotne, kunsztowne w melodii Alleluja. Ostatnim akcentem jest wezwanie do udziału w procesji rezurekcyjnej. 

Źródło: www.opoka.org.pl

---

Wielki Piątek

Wielki Piątek poświęcony jest przeżyciom, związanym z męką i śmiercią Chrystusa. Podobnie jak w Środę Popielcową katolików obowiązuje zachowywanie ścisłego postu. Przekazy ewangeliczne pieczołowicie opisują poszczególne etapy ofiary Syna Bożego. Jezusa, wskazanego pocałunkiem Judasza, pojmano nocą w Ogrodzie Oliwnym i przyprowadzono najpierw do Annasza — niezwykle wpływowego człowieka, który był teściem arcykapłana o imieniu Kajfasz, a wcześniej sam przez wiele lat sprawował tę funkcję. Po krótkim przesłuchaniu odesłano Jezusa do Kajfasza. Wczesnym rankiem Sanhedryn, czyli rada kapłanów, starszyzny i uczonych w Piśmie, uznał winę Chrystusa: „Stwierdziliśmy, że ten człowiek podburza nasz naród, że odwodzi od płacenia podatków Cezarowi i że siebie podaje za Mesjasza-Króla" (Łk 23,2). Oskarżenie to przedstawiono Piłatowi, który jako namiestnik cesarza Tyberiusza sprawował rządy nad Idumeą i Samarią. Piłat próbował uwolnić Chrystusa, nie dostrzegając w Nim rzeczywistej winy. Dowiedziawszy się, że Chrystus pochodzi z Galilei, odesłał Go do zarządzającego tą krainą Heroda Antypasa. Herod również uchylił się od rozstrzygnięć. Piłat zaproponował więc, aby w myśl starej tradycji świątecznej uwolnić jednego z uwięzionych przestępców; podburzony tłum zażądał wolności dla złoczyńcy Barabasza. Obawiając się posądzenia o brak lojalności, namiestnik cesarski wydał wyrok śmierci na Chrystusa. Po trudach drogi na Golgotę ukrzyżowany Bóg-Człowiek skonał — dopełnił swej misji. Tego samego dnia został złożony w grobie.